Klavyelerdeki F ve J tuşlarındaki küçük çıkıntılar on parmak yazım tekniğini destekleyen oldukça önemli bir ergonomik özelliktir. Bu çıkıntılar klavyenin home row (temel sıra) adı verilen orta sırasını dokunsal olarak tanımayı sağlar.
Bu tasarımın ardında yazma hızını artırmak doğruluğu artırmak ve kullanıcıların sürekli klavyeye bakmasını gerektirmeyen bir yazım deneyimi yaratmak amacı yatmaktadır.

Bu çıkıntıların kökeni daktilo kullanımının yaygınlaştığı dönemlere kadar uzanır. On parmak yazım yöntemi 1888’de Frank Edward McGurrin tarafından tanıtıldı. McGurrin bir stenograf ve daktilo ustası olarak klavyeyi bakmadan kullanma tekniğini geliştirdi. Zamanla bu yazma yöntemi daktilo makinelerinin tasarımına yansıtıldı ve daha etkili bir yazım düzeni için çeşitli tasarımlar yapıldı.
F ve J tuşlarındaki çıkıntılar modern klavyelerde (özellikle QWERTY düzeninde) standart bir özellik olarak kabul edilir hale geldi. Bu tasarım yazıcıların orta sıradaki ana parmak pozisyonlarını (sol işaret parmağı için F sağ işaret parmağı için J) kolayca bulmalarını sağlar.
Çıkıntıların Amacı
- Parmak Konumunu Belirlemek: Dokunsal geri bildirim sayesinde işaret parmaklarınızın doğru konumda olduğunu hissedersiniz.
- Yazma Hızını Artırmak: Parmakların doğru pozisyonu hızlı bir şekilde bulması, yazma hızını artırır.
- Odaklanmayı Artırmak: Sürekli klavyeye bakmaya gerek olmadığı için yazı yazarken dikkatiniz dağılmaz.
- Ergonomi: Daha rahat bir yazma deneyimi sunar ve parmakların yanlış pozisyonlarda yorulmasını önler.